Terugblik Expeditie Mosul: "Ondanks dat christenen daar soms alles verliezen, blijven ze zeggen dat God goed is"

18 juni 2019

Het wordt de christenen die in Irak wonen niet bepaald makkelijk gemaakt. Het land in het Midden-Oosten staat dan ook op nummer 13 van de Ranglijst Christenvervolging van Open Doors. Toch blijven zo’n 225.000 Irakezen hun geloof in Jezus Christus vasthouden. Stichting HVC probeert hen daarbij te ondersteunen. In de weken voor Pasen bezocht het team van Expeditie Mosul het noorden van Irak. Directeur Jan Dirk van Nifterik deelde zijn ervaringen in dit interview met CIP.nl.

“Wij bezoeken als HVC periodiek onze projecten. Bij de projecten in Irak zijn een aantal donateurs, partners en vrijwilligers betrokken. Steeds vaker kregen we de vraag of ze een keer mee konden gaan naar Irak om daar te zien hoe het daar in zijn werk gaat. Zo is een groepsreis ontstaan.”

“De hulp wordt voornamelijk verleend door lokale mensen, die de situatie en de cultuur het beste kennen. We ondersteunen kerken en dominees die het Woord brengen in vluchtelingenkampen en daar proberen we humanitaire projecten aan te koppelen. Een project wat ikzelf mooi vind, is de traumacouseling. Dit is een programma dat uit drie delen bestaat; een naaicursus, Bijbelstudie en een stuk traumaverwerking. Een groep vrouwen komt elke dag bij elkaar om de verschrikkelijke dingen die ze hebben meegemaakt te kunnen verwerken. Om iets voor de toekomst op te kunnen bouwen, leren ze hoe ze hun eigen kleding kunnen herstellen of hoe ze wellicht een eigen naaiatelier kunnen openen. Gaandeweg komen ze tijdens dit project in aanraking met het Evangelie.”

Verschrikkelijke gebeurtenissen

“We richten onze hulp in Irak op drie groepen; Jezidi’s, moslims en christenen. De Jezidi’s worden door organisaties als IS gezien als een minderwaardig volk. Veel van deze mensen die wij in Irak ontmoetten, hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt. Vrouwen en meisjes werden stelselmatig verkracht en gebruikt als slaven. Echtgenotes hebben gezien dat hun man voor hun ogen is gedood of weten niet waar hij is. Ouders zijn hun dochters kwijt. We spraken mensen die gedwongen werden door IS om zich te bekeren tot hun strenge variant van de islam, wat ook de gematigde moslims moesten doen. De andere opties waren het betalen van een hoge belasting of gedood worden.”

“Bombardementen, oorlogsgeweld, verkrachtingen, moordpartijen; je kunt je voorstellen dat het, met name in de jonge levens van kinderen en tieners, een grote impact heeft. Als projectleider raakt de situatie me elke keer opnieuw. We gingen in Mosul op bezoek bij de gouverneur. Daar zaten we in een prachtige kamer, maar wat bleek? Een paar maanden eerder werd het gebouw nog gebruikt door IS als gevangenis voor vrouwen. Iemand van onze groep moest naar het toilet, maar daar hadden ze de vloer nog niet vernieuwd; je zag de bloedvlekken nog zitten. Die twee werelden liggen heel dicht bij elkaar.”

Christenen in Irak

“Veel christenen hebben Irak de laatste jaren verlaten. Het overgrote deel van de christenen die zijn achtergebleven, maakt deel uit van de traditionele kerken. Slechts een klein percentage is protestants evangelisch; die twee groepen botsen met elkaar. De orthodoxe kerken moeten weinig van het protestantse geluid hebben. Het wordt steeds lastiger om evangelisatieacties op touw te zetten. Veel kerkgangers hebben geen Bijbels of lezen er nauwelijks in. Daar kijken wij met zorg naar. Aan de andere kant geloven we dat God door gaat met Zijn werk. Het belangrijkste dat we in Irak kunnen doen is het Evangelie brengen. Er is grote behoefte aan Bijbels en aan andere lectuur. Tijdens de reis hebben we niet alleen hulppakketten, maar ook duizenden Bijbels en boeken voor kinderen kunnen uitdelen. Ook bezoeken missionair werkers de dorpen en de vluchtelingenkampen om verdieping te bieden. Mensen met vragen kunnen ook terecht op de markten, speciale punten bij onze projecten of bij de kerken waar we mee samen werken.”

“Ondanks al het lijden, zijn er veel christenen die op God blijven vertrouwen en niet boos op Hem zijn. Bij moeilijke dingen en lijden mogen wij ons afvragen waarom het zo moet lopen. Van de christenen in Irak kunnen we leren dat alleen het geloof in God houvast biedt als je al het andere kwijt raakt. Ik sprak verschillende mensen die alles hebben verloren, maar toch blijven ze zeggen dat God goed is. Je ziet aan hun ogen dat ze geloven. Een tegenstelling die je niet kunt begrijpen, maar wel één die leert dat God het belangrijkste in ons leven is.”

Bron: het interview op CIP.nl >