11 april 2019
Het team van Expeditie Mosul is in Irak. Bekijk hun eerste vlog en lees hun verslag, over het lege vluchtelingenkamp bij Ankawa, Noord-Irak.
Video en montage: Cees van der Wal
Het vluchtelingenkamp tegenover de kerk van dominee Dler in Ankawa ligt er stil en verlaten bij. De duizenden vluchtelingen die hier vorig jaar nog bivakkeerden, zijn terug naar huis. Van de school en het kerkje op het kamp zijn alleen nog wat houtresten overgebleven. De meeste inwoners van dit kamp waren Syrisch-Orthodoxe en Chaldeeuwse christenen uit Qaraqosh, een stadje ten westen van Erbil. De Iraakse regering heeft hen teruggestuurd naar hun huizen. Met behulp van kerken en hulporganisaties bouwen ze hun stad weer op. Langzaam komt het stadsleven in Qaraqosh weer op gang.
Nu het kamp leeg is, richt Dler zijn hulpwerkzaamheden op Jezidi en islamitische vluchtelingen uit Syrië, die in de omgeving van Ankawa terecht zijn gekomen. “De problemen zijn groot. IS heeft geen grondgebied meer in handen, maar er zijn nog veel individuen die het gedachtegoed omarmen. Kinderen zijn gehersenspoeld om te denken dat IS de ware islam is.” Veel vrouwen zijn getraumatiseerd door de brute verkrachtingen en het vele geweld. Voor hen is de kerk een naaiateliertje begonnen. “We willen met ze praten en hen helpen om de verschrikkelijke gebeurtenissen een plek te geven. Door kleding, gordijnen en andere producten te maken en te verkopen kunnen we ze helpen aan een klein inkomen. En we willen hen heel graag in aanraking brengen met de Bijbel.”
Veel vluchtelingen van minderheidsgroeperingen, zoals Jezidi en Shabakken, gingen ook terug naar hun dorpen, maar troffen hun huizen onherstelbaar beschadigd aan. Zij krijgen van niemand hulp en hebben niet de middelen om hun huizen te repareren. “Veel van hen zie je moedeloos terugkeren naar de vluchtelingenkampen, hun situatie is uitzichtloos”, vertelt Dler. “De Koerdische regering probeert de nieuwe generatie afleiding te bieden met vertier, zoals disco’s, beautysalons, etc. Ze vinden het ook prima als christenen evangeliseren onder moslims, al komen ze daar niet openlijk voor uit. Alles wat afleidt van de jihadistische islam is welkom, lijkt de gedachte te zijn. Je ziet vooral onder sjiitische moslims vertwijfeling over hun geloof. Zij kunnen zich niet vinden in de handelswijze van de soennitische IS. Dat biedt mogelijkheden om Gods Woord in de vluchtelingenkampen te brengen.”
“Maar de protestantse kerk in Irak heeft het moeilijk”, vertelt Dler. “In Erbil zijn er nog maar ongeveer duizend protestantse christenen over, ten opzichte van de twee miljoen inwoners die de stad telt. De orthodoxe kerken moeten niets van hen hebben. Onlangs is een dominee uit Qaraqosh opgepakt en de stad uitgestuurd. Protestanten mogen geen hulpprojecten meer hebben en geen evangelisatie bedrijven.”
Komende weken hopen we diverse hulpprojecten te bezoeken. Daarnaast organiseren we met een groep Nederlandse vrijwilligers diverse evangelisatiebijeenkomsten en kinderactiviteiten, waarbij we hulppakketten, Bijbels en lectuur verspreiden. Op de puinhopen van Irak is juist nu de verkondiging van Jezus Christus uitermate belangrijk.
Dit verslag vindt u ook in het Reformatorisch Dagblad van 11 april 2019
