Genocide - Blog #6

21 september 2017

Op bezoek bij Isam en Natjela

Dinsdagmorgen brengen we opnieuw een bezoek aan het vluchtelingenkamp in Ankawa. Terwijl ik daar rondloop valt het me op hoeveel jongens T-shirts dragen met de opdruk Messi. Deze Argentijnse voetballer blijkt ook hier nogal populair te zijn. ‘Konden we er maar de letters as aan vast plakken’, denk ik bij mezelf. ‘De Messias, de Verlosser, is zoveel belangrijker dan Messi de voetballer.’ Het is snikheet. Als we in een caravan in gesprek zijn met Isam en Natjela, valt de stroom uit. De ventilator stopt. Iedereen pakt zijn schrijfblok of een stukje karton en wuift ermee voor zijn gezicht om wat frisse wind te krijgen. Isam raakte zijn handelsbedrijf in auto-onderdelen (ruim 100.000 dollar) kwijt door IS. De benedenverdieping van zijn huis in Qaraqosh is flink beschadigd, de bovenverdieping is totaal verbrand. Toch zitten ze niet bij de pakken neer. Ze blijven hopen op hulp om de benedenverdieping op te knappen. ‘We zijn niet boos op God’, vertelt Isam, ‘we zijn Hem juist dankbaar dat Hij ons op tijd in veiligheid bracht.’ Het is een gezellig gezin. Onder het gesprek schurkt zoontje Noor tegen me aan. En bij het afscheid krijg ik van de grootmoeder, die ook in de caravan woont, een dikke klapzoen op mijn wang.

Militair gezin

’s Avonds heb ik een interview gepland met meneer Tamas. Grappend vertelt hij: ‘Mijn gezin is nogal militair aangelegd. Zelf ben ik leidinggevende op het ministerie van defensie van Centraal Irak. Mijn zoon is bewaker en mijn andere zoon vecht mee met het Koerdische leger de Peshmerga. En mijn vrouw is onze manager.’ De Peshmerga strijder Ghdeer schetst een beeld van de verschrikkelijke gevechten tegen IS. We praten lang door over de strijd en over zijn belevenissen op het front en bekijken de foto’s, die hij maakte aan de frontlinie. Wat een gruwelijke misdaden heeft IS begaan!

Oorlogsmisdaden

Dat bevestigt ook Esttaifo de volgende morgen. Hij is directeur van Shlomo, een organisatie die zich al langere tijd bezig houdt met de documentatie van oorlogsmisdaden die begaan zijn tegen christenen in dit gebied. De tranen springen in mijn ogen als hij een prijslijst toont die IS hanteerde bij de verkoop van vrouwen. Esttaifo: ‘We hebben afgelopen jaren 12.000 gezinnen bezocht. Zij spreken over seksueel misbruik en moordpartijen, maar ook over misdaden op sociaal en economisch vlak. Van veel christenen zijn waardevolle bezittingen afgepakt. Naar schatting is alleen al rond Mosul ter waarde van 7,2 miljoen dollar door IS buitgemaakt. Er zijn nog veel mensen, waarvan we niet weten waar ze zijn.’ Ellenlange rijen met ordners bevatten de dossiers van de schrijnende verhalen die zich hebben afgespeeld. Over de toekomst geeft hij aan: ‘Het belangrijkste is dat er weer veiligheid in de dorpen komt. Huizen moeten leefbaar gemaakt worden. Er moeten weer banen worden gecreëerd en ook het herstel van de infrastructuur is belangrijk. We zijn momenteel afhankelijk van hulp via kerken en organisaties. De overheid heeft andere prioriteiten.’ 

Genocide
Esttaifo documenteert de misdaden om te bewijzen dat er een genocide (volkerenmoord) in Irak heeft plaats gevonden. Vooral onder christenen en Jezidi’s. ‘Ik hoop dat de daders internationaal worden berecht. De gevluchte mensen moeten worden beschermd, maar ook worden gecompenseerd voor de geleden financiële en psychische schade. Het belangrijkste is dat we met het vertellen van deze geschiedenissen proberen te voorkomen dat dit soort misdaden niet nog eens worden herhaald. Als niemand deze duivelse machten stopt, blijven genocides in de toekomst plaatsvinden.’

Aan God de eer

Op mijn laptop bekijk ik de foto’s van de afgelopen dagen. Ze getuigen van een ongelofelijk leed. Maar daartussen herken ik de gezichten van de christenen die hoop brengen in het land. De foto’s laten zien dat de hulp die HVC verleent ook daadwerkelijk impact heeft. De voedselhulp vult lege magen. De trainingen helpen met het verwerken van trauma’s. Kinderen krijgen verantwoord onderwijs. Voor deze jongere generatie is, na hun moeilijke jeugd, hopelijk een betere toekomst weggelegd. Kerken worden bijgestaan in het uitvoeren van hun missie. Het Evangelie vindt via gesprekken en Bijbels zijn weg in de kampen en dorpen. God werkt in Irak. Het is dankbaar werk om een kleine schakel te zijn in de lange ketting van Zijn Koninkrijk. Morgen vangt de terugreis aan. Bemoedigd pak ik alvast mijn spullen in. Aan God komt de eer toe. Want Uit Hem, door Hem en tot Hem zijn alle dingen (Romeinen 11:36).