Een kwart van de Soedanese bevolking is gevlucht naar veiligere gebieden binnen of buiten het land. Een van hen is voorganger Salah* hij is leider van een kerkennetwerk in Soedan. Twee jaar geleden vluchtte hij samen met zijn gezin uit de hoofdstad Khartoem naar Dongola, in het noorden van het land.
Soedan kampt al tientallen jaren met conflicten. Sinds de oorlog in 2023 uitbrak, is het leven voor christenen extra zwaar. Ze leven onder voortdurende druk van de islamitische bevolking. Het regeringsleger is in conflict met de Rapid Support Forces (RSF) en beide partijen beschouwen christenen als vijanden. Het leger valt hen aan en ontmenselijkt hen: “Ze behandelen ons als dieren,” vertelt Salah.
Hij vervolgt: “Twee weken geleden kreeg een kerkgenoot in Khartoem een pistool tegen zijn hoofd. Hem werd gevraagd: bekeer je tot de islam of we schieten je neer.” De secretaris koos voor trouw aan de Heere Jezus – en werd vermoord. Christenen tonen veel moed en standvastigheid in hun geloof. Soms blijft het bij bedreigingen, maar zekerheid hebben ze nooit.
Het leger en de RSF houden zich niet aan regels en zaaien chaos en geweld. De politie en het leger beschermen de bevolking niet – willekeurige beschietingen zijn aan de orde van de dag. Ziekenhuizen worden aangevallen en het elektriciteitsnet wordt doelbewust uitgeschakeld.
In het noorden van Soedan is het relatief rustig, maar zodra je je huis verlaat is het gevaarlijk. De overheid houdt kerken scherp in de gaten en steeds meer gemeenteleden vluchten naar buurlanden. Toch ziet Salah ook unieke kansen: de oorlog maakt het mogelijk om onder de radar Bijbels te verspreiden, te preken en christenen op te leiden en toe te rusten.
In een woonwijk in Dongola bevindt zich de kerk van voorganger Salah. Ondanks de moeilijke omstandigheden worden er conferenties gehouden, Bijbelstudies gegeven en ontvangen mensen pastorale zorg. Ook organiseren ze evangelisatieactiviteiten voor kinderen en jongeren. Zijn kerk is een schuilplaats voor velen.
De situatie is verre van eenvoudig: het elektriciteitsnet in Dongola ligt al een maand plat. Dat betekent geen stromend water en nauwelijks communicatie, omdat internet en telefonie niet werken. Dit heeft grote invloed op het dagelijks leven en op het onderlinge contact tussen christenen.
Op de markt in Dongola ontmoette Salah een 35-jarige Arabische vrouw uit Khartoem. Ze was voor zaken op de markt en op doorreis naar haar kinderen in Egypte. Deze vrouw was zichtbaar zoekend en verdrietig. Samen dronken ze thee en bleven daarna in contact, Salah zag hoe ze langzaam veranderde. Na een week gaf ze haar hart aan Jezus en ervoer diepe vreugde. Ondanks dat haar man in het leger zit en ze de gevolgen van bekering kent, durfde deze moedige vrouw de stap te zetten. Dankzij contacten van de kerk ontmoette ze bij aankomst in Egypte direct een medechristen.
Het zuidelijke Noebagebergte is van oudsher het leefgebied van Afrikaanse stammen. Door de dominante Arabische meerderheid zijn christenen hier in de minderheid. De dreigende hongersnood vergroot hun kwetsbaarheid. Daarom is het essentieel om christenen hier te ondersteunen – bijvoorbeeld door hen te helpen zelf voedsel te verbouwen en via kleine ondernemingen te verkopen.
Steeds meer moslims beseffen dat de oorlog geen hoop biedt. Ze raken onder de indruk van de nederigheid, vrede en liefde die ze bij christenen zien. Salah vertelt: “Het is vruchtbare grond om te preken en te getuigen van de Heere Jezus Christus. Elke dag komen er mensen tot geloof.” In het geheim worden Bijbels naar het Noebagebergte gesmokkeld om jonge christenen te versterken in hun geloof.
Ondanks de onderdrukking groeit de kerk. Salah gelooft dat het Woord van God zich als een onstuitbare stroom door Soedan zal verspreiden.
*schuilnaam omwille van veiligheid
Terwijl islamitische groeperingen onderling strijden, krijgen christenen tijdelijk meer ruimte. Maar hoe lang nog? Salah vraagt het zich af.
“Daarom moeten we nu in actie komen. Nu kunnen we nog christenen toerusten en hen voorbereiden op de toekomst. Zodra de strijd voorbij is, verwacht ik dat de onderdrukking toe zal nemen. Dan moeten de gelovigen sterk staan: geestelijk en praktisch.”
(Foto ter illustratie)
