Dominee Anouar* staart beduusd voor zich uit. In gedachten verzonken draait hij met zijn schouders en realiseert zich hoe gespannen hij de laatste tijd is geweest. Enkele maanden geleden is een collega-voorganger doodgeschoten en dat heeft zijn tol geëist. En nu zit hij hier aan de kant van de weg omdat hij zelf een auto-ongeluk heeft gehad.
Het is niet helemaal zeker of het een gerichte aanval was of dat het per ongeluk is gebeurd. Zelf is hij er goed vanaf gekomen, maar de auto is total loss. De auto gebruikte hij om gelovigen te bezoeken, een nieuwe kan hij zich niet veroorloven. Anouar slaakt een zucht.
De botsing gebeurde dicht bij de shelter waar de kerk weeskinderen opvangt. Daar is hij naartoe gebracht om even bij te komen. Terwijl dominee Anouar daar zit, komen er twee kinderen uit het tehuis naar hem toe. Ze zeggen: “Dominee, u zegt toch altijd dat je moet bidden als je verdrietig bent? Zullen wij nu voor u bidden?” De zesjarige Ilyas* legt zijn handje op de knie van dominee Anouar en zegt alleen de naam 'Jezus'. Verder weet hij het niet precies. Anouar wordt zó overspoeld door dankbaarheid, dat hij even later vol vreugde het opvanghuis verlaat en zegt: "God is goed".
*Namen in dit verhaal zijn om veiligheidsredenen gefingeerd en de foto's zijn ter illustratie.
Kinderen in de brandhaard van christenvervolging
Op één dag verloor Ilyias zijn vader en zijn moeder, maar hij vond een veilig onderkomen in een 'shelter' van Omarm een kind. Elke dag hoort hij uit de Bijbel, mag hij naar school en wordt hij met liefdevolle zorg omringd. En hij leert er om met zijn verdriet en angst naar de Heere God te gaan. Veel jongens en meisjes in omstandigheden als Ilyias verlangen naar een veilig thuis. Omarmt u ook hen?
